Kamo Black Sticks-fabriek levert een nieuwe ster af Katie Doar

De pas 19-jarige Katie Doar heeft met haar zijdezachte vaardigheden al de aandacht getrokken van de hockeywereld en is op weg naar haar eerste Olympische Spelen in Tokio, samen met haar jeugdidool, Stacey Michelsen. 

Katie Doar, de nieuwste Olympiër uit Kamo's Black Sticks-fabriek, is nu al een legende.

Om te beginnen maakt de 19-jarige deel uit van een ongelooflijke sportieve nalatenschap: hij is de 15e Black Stick die is afgestudeerd aan de kleine school Kamo Intermediate, net ten noorden van Whangarei.

De geschiedenis gaat terug tot Neil McLeod, die deel uitmaakte van het Nieuw-Zeelandse mannenteam dat in 1976 Olympisch goud won in Montreal, en omvat 12 vrouwen die voor de Black Sticks hebben gespeeld, waaronder Doars oudere zus, Madi en twee anderen die naar de Olympische Spelen in Tokio gaan: aanvoerder Stacey Michelsen en veteraan Ella Gunson.

Maar Doar is niet zomaar een speelster. Ze wordt nu al vergeleken met haar oorspronkelijke hockeyidool Michelsen – vanwege haar magische eerste aanraking met de bal, haar controle en stickvaardigheden die haar leeftijd verraden.

Michelsen, de meest geprezen Black Stick-atleet aller tijden, gaat voor de derde keer naar de Olympische Spelen en is helemaal weg van de getalenteerde tiener, die ze voor het eerst begeleidde toen Doar ongeveer negen jaar oud was.

Maar Doar heeft een record dat Michelsen en anderen nooit kunnen verbeteren.

Tijdens haar twee jaar op Kamo Intermediate werd Katie Doar de meest gestreepte leerling in de geschiedenis van de school.

Hoe verdien je je strepen? Door middel van sport, academische en culturele prestaties en diensten aan de school. 

Doar was zo vastbesloten om het schoolrecord van zus Madi van 89 strepen te verbreken dat ze zich volledig op de school stortte. Ze verzamelde er 104. 

"Ik had ze allemaal in mijn mouwen en op de voorkant van mijn shirt, voor dingen zoals veldlopen, debatteren en een hardloopwedstrijd", zegt Doar. "Ik was zo trots op Madi, maar ik zou haar altijd verslaan."

(Ze hebben inmiddels de regels voor het verzamelen van strepen bij Kamo aangepast, dus het lijkt erop dat het record veilig is voor de jongere Doar).

De zussen gingen later naar het internaat St Cuthbert's College in Auckland (naast Michelson) en delen nu een huis in de stad met hun twee honden, Kevin en Bill. Daarnaast spelen ze samen clubhockey voor Southern. 

Madi was de eerste die de Black Sticks bereikte. Ze debuteerde in 2017 op 17-jarige leeftijd voor Nieuw-Zeeland. Het jaar daarop won ze goud op de Gemenebestspelen aan de Gold Coast. Ze werkt en studeert nu fulltime.

In 2019 volgde Katie, die de zilveren varen voor het eerst droeg toen ze 17 was. En nu gaat ze voor het eerst naar de Olympische Spelen.

"Ik was er niet bij toen ik de e-mail kreeg dat ik in het team zat, maar toen ik thuiskwam, lagen er bloemen en andere spullen van haar", zegt Katie Doar. "Ze weet hoe het is om naar grote evenementen te gaan, dus ze is erg blij voor me."

"Ik dacht nog steeds niet dat mijn eerste grote evenement deze Olympische Spelen zouden zijn, totdat ik de e-mail kreeg. Ik was er vrij relaxed onder, dus het kwam als een schok."

De schokgolven waren voelbaar in Kamo, waar Helen, de moeder van de Doars, in haar fysiotherapiepraktijk werkte.

"Toen ze het hoorde, zei ze tegen haar patiënt: 'Sorry, ik moet mijn dochter bellen' en ze begon te huilen," zegt Doar. "Ik lachte: 'O jee, je bent zo raar, mam'. Maar mam en pap waren zo blij, want ze wisten hoeveel mijn zus en ik in de sport hebben gestoken."

Een andere moeder die opgetogen was over het nieuws, zou Michelsens moeder Barbara zijn geweest. Zij is een rode draad in de verhalen van Michelsen, Gunson en de zusjes Doar – als hun hockeycoach bij Kamo Intermediate.

"Ik had het geluk dat Barb Michelson mijn coach was; het was ongelooflijk hoeveel ik heb geleerd. Het was waarschijnlijk de eerste echte vonk die me deed beseffen dat ik van hockey hield", zegt Doar, die haar zus volgde naar de sport nadat ze gefrustreerd was geraakt door de afgelaste voetbalwedstrijden vanwege de regen.

Ik zal nooit vergeten hoe leuk hockey toen was. Ik zei laatst tegen mama: ik mis het eigenlijk wel om zo jong te zijn.

De zusjes Doar waren ook erg blij dat ze mochten trainen met Stacey Michelsen wanneer ze terugkeerde naar Whangarei. Michelsen, die in 2011 werd gekroond tot Wereldjongere Speler van het Jaar, wilde de getalenteerde jonge zusjes helpen hun vaardigheden verder te ontwikkelen.

En dat gaat vandaag de dag nog steeds zo door: Michelsen, met 291 interlands op haar naam, helpt nog steeds de 19-cap Doar.

"Het is nog steeds zo fijn om naast haar te trainen en van haar te blijven leren; ze is zo behulpzaam," zegt Doar. "Ik heb altijd van Stacey gehouden, vond het geweldig om haar te zien spelen, en dat doe ik nog steeds."

Michelsen zegt dat het geweldig is om Doars opkomst in het spel te volgen.

"Toen ik Katie voor het eerst als jonge speelster zag, zag ik dat ze een bijzonder soort speelster was. Ze had een vaardighedenset die opviel tussen haar leeftijdsgenoten", zegt Michelsen. "En haar ontwikkeling is heel steil geweest – ze heeft zich zo snel ontwikkeld. Maar dat was zeker geen verrassing voor mij. Ze is een heel bijzonder soort speelster."

En kan Michelsen zichzelf herkennen in Doar?

"Het is natuurlijk moeilijk, want ik wil Katie complimenteren, maar ik wil niet over mezelf praten!", lacht Michelsen.  

Maar ik denk dat we qua balvaardigheid vergelijkbaar zijn. Ze heeft een ongelooflijk talent met de vaardigheden die ze heeft – vooral voor iemand van haar leeftijd – en haar controle is zo geweldig. Dat viel altijd al op door het niveau waarop ze heeft gespeeld, maar nu valt het ook internationaal op.

Michelsen geeft haar waardering aan de mensen in het Northland-hockey, zoals haar moeder, die zoveel tijd hebben gestoken in het opleiden van een vaste groep Olympiërs.

"We zijn echt bevoorrecht dat we uit een regio komen die zich zo op de gemeenschap richt, en mijn moeder is zeker een van die mensen die zich al jarenlang inzet en coacht", zegt ze. Haar moeder werkt nog steeds bij Kamo Intermediate en coacht ook nog steeds. "Alle coaches daar zijn zo bereid om extra tijd te investeren, wat zoveel verschil maakt als je je ontwikkelt in die belangrijke leeftijdsgroep van kinderen van middelbare leeftijd."

Doar zit in haar tweede jaar, deeltijdstudie bewegings- en sportwetenschappen aan Massey University. Ze heeft vandaag haar laatste tentamen van het semester en vliegt vrijdag met de Black Sticks naar Perth, waar ze eindelijk de twee Pro League-wedstrijden tegen de Hockeyroos spelen die in maart vorig jaar werden uitgesteld vanwege de coronapandemie.

"Het is fijn om tijdens de studie iets anders te hebben om me op te concentreren. Het geeft wat balans en houdt me bezig", zegt Doar.

Ze wil graag fysiotherapeut worden: "Maar ik probeer dat niet tegen mama te zeggen, want dan wordt ze helemaal opgewonden."

Op het veld geniet Doar van het spelen van clubhockey, vooral samen met haar zus. En ze zou graag de internationale carrière van Michelsen evenaren. Het is nu aan haar om haar stempel te drukken op de Black Sticks – ze moet alleen nog bepalen waar ze dat gaat doen.

"Ik krijg vaak de vraag 'welke positie ben je?' en ik heb geen idee," lacht ze. "Ik begon als spits, daarna speelde ik op het middenveld bij de club, maar daarvoor was ik verdediger. Ik kan overal spelen, je kunt me er gewoon in gooien."

"Ik vind het middenveld leuk, maar er wordt veel meer gerend, wat lastig is. Ik ben een vechter."

Doar is voorbereid op een ongebruikelijke eerste Olympische ervaring. Ze volgt de protocollen in het draaiboek van de Olympische Spelen in Tokio en weet dat ze haar bitje niet meer in haar sok kan stoppen of haar waterfles kan pakken (haar manager moet het haar wel geven). En ze zal constant een mondkapje moeten dragen, tenzij ze eet, slaapt, traint of speelt.

Ze is teleurgesteld dat haar familie, die zoveel voor haar heeft gedaan tijdens haar hockeycarrière, er niet bij kan zijn. Maar ze is klaar voor de rit van haar leven.

Wat is Michelsens advies aan Doar?

"Om ervoor te zorgen dat ze het koestert en ervan geniet. Het is een evenement als geen ander", zegt ze.

Je leeft echt mee met deze jonge meisjes die in zo'n vreemde omgeving naar deze Spelen gaan. Maar ik heb het ze gezegd - en ik geloof het echt - jullie eerste Spelen zijn zo bijzonder dat al die vreemde protocollen waaraan we ons moeten houden, dat niet zullen verpesten, want het is zo'n bijzondere ervaring.

Dus ik hoop dat Katie in het nu leeft en er zoveel mogelijk van geniet. En ik denk dat het haar goed zal gaan.

* Overigens heeft Kamo Intermediate naast hun hockeyinternationals ook de voetbalvrouwen Hannah Wilkinson en Katie Rood, de zwarte vrouw Leanne Atkins, de internationale triatlete Simone Ackermann, de Nieuw-Zeelandse beachvolleyballer Suzy McAsey, de All Black Ian Jones en de zwarte vrouw Bryan Young voortgebracht.

NIEUWSKAMER NZ